
Ποτέ δεν έτυχε να ακούσω
κάποιο φτωχό
να μην θέλει να γίνει πλούσιος…
αλλά αν γίνει κάποτε πλούσιος ο φτωχός…
ξέχνα ότι ήταν κάποτε φτωχός,
και τον καταβάλλει
η απληστία και η αχαριστία…
Όπως δεν είδα κανένα πλούσιο

να θέλει να γίνει φτωχός…

μα σαν γίνει φτωχός…
σκύβει το κεφάλι και ντρέπεται…
για όσα έκανε πριν…
Δεν είδα τυφλό που να μην θέλει
να βρει το φως του…
αλλά και κανένα που να βλέπει…
να θέλει να τυφλωθεί!!!
Ούτε ευτυχισμένους είδα
που να ζητούν την δυστυχία….
Είδα όμως ανθρώπους….
που για τα συμφέροντα τους
τυφλώθηκαν… από μόνοι τους..
να φτωχαίνουν την πλούσια καρδιά τους…
βάζοντας την αχαριστία
σαν πρωτοσέλιδο στην ψυχή τους,
και εκεί που κάποτε ήταν ευτυχισμένοι…
τώρα να νιώθουν δυστυχισμένοι…
να μην νιώθουν πραγματική χαρά…
γιατί δεν είναι ικανοί
με τα τόσα θαμπερά που απόχτησαν…
να μπει μέσα τους η ευτυχία…
γιατί τους κυριαρχεί το συμφέρον…
και μόνον αυτό βλέπουν!!!

Αχ άτιμη αχαριστία!!!!!