Ελενα καπακιώτου zinaa kapa Νύχτα πρωτοχρονιάς..... 2009

-->

Παραμονή πρωτοχρονιάς

-->

-->

Φόρεσα την εύθυμη μάσκα

με το παντοτινό χαμόγελο της…

Έριξα και λίγο φως στα θλιμμένα μου μάτια

ήθελα να κρυφτώ,

δεν ήθελα να δουν τον πόνο στο πρόσωπο μου

μέχρι τώρα κανείς δεν τον είδε,

γιατί η μάσκα…. όλα τα κρύβει.

Ήθελα όλοι να διασκεδάσουν και να παίρνω χαρά

μέσα από το δικό τους χαμόγελο.

Να προϋπαντήσουμε όλοι μαζί τον νέο χρόνο.

-->

Έφτιαξα ότι μπορούσα… μπόλικα πολύχρωμα μπαλόνια…

όπως πάντα,

κάτω απ’ το μικρό χριστουγεννιάτικο δεντράκι,

υπήρχαν πολλά δωράκια για τον καθένα μας…

και ακόμη περισσότερα…. μην τυχών και δεν έφταναν.

-->

Όλο το σώμα μου με πονούσε…

κάνεις δεν το κατάλαβε,

δεν ήθελα να το καταλάβουν.

Ο νέος χρόνος μπήκε…

τα φώτα έσβησαν

εγώ πρόλαβα να αναστενάξω…

μ’ ένα αναστεναγμό πόνου…..

-->

Μόλις άναψαν τα φώτα,

άρχισαν τα μπαλόνια να σπάνε

το ένα πίσω από το άλλο…

ο θόρυβος αυτός…

με έκανε να ξεχαστώ και να αφεθώ

στην χαρά του νέου χρόνου…

-->

-->

Αγκαλιές φιλιά ευχές….

και εγώ πάντα με την ίδια ευχή…

Μια ευχή που χρόνια περιμένω,

μα ποτέ δεν έρχεται και εγώ πάντα να περιμένω,

να ελπίζω, πως μια μέρα θα απελευθερωθώ

από πολλά που με βασανίζουν

και με καταπιέζουν.

Δεν αντέχω άλλο,

η αντοχή μου ξεπέρασε τα όρια της,

αλλά εγώ θα πρέπει να αντέχω…

να υπομένω τα πάντα,

πως μια μέρα θα αλλάξουν όλα.

Σκατά! Θα αλλάξουν!!!! Γελοία λέξη για μένα…

-->

Μια ζωή υπομένω στο πάτο…

μια ζωή να περιμένω να γίνει αυτό το κάτι,

που θα με κάνει να ξαναγεννηθώ….

Να αγαπήσω πρώτα απ’ όλα εμένα…

να μην κλείνω εμένα μέσα στην απομόνωση

και στην μοναξιά, βαρέθηκα πια!

Όλα πέρασαν και πάλι, όπως πάντα,

άρχισαν να αποχωρούν σιγά-σιγά,

έμεινε μόνο η πληγή…

αυτή την πληγή,

που αν είχα τη δύναμη

θα της έδινα μια στα μούτρα

και να της φώναζα με όλη την δύναμη μου….

- Φυγεεεεεεεεεεεεεεεεεεε δεν σε αντέχω άλλο…

σε βαρέθηκα γαμώτο μου!!!

Δεν μπορούσα να το κάνω όμως…

έπρεπε να την ανεχτώ….ένιωθα αηδία, 

συγχεόμουν…

αλλά έπρεπε να την αντέξω και την άντεξα….

Η πληγή κοιμήθηκε…

και εγώ άρχισα να βυθίζομαι

στις δικές μου σκέψης,

φώναξα και την καλύτερη μου φίλη, την μοναξιά,

καθίσαμε μαζί στον υπολογιστή μου…

αρχίσαμε να γράφουμε και πάλι…

zinaa kapa

-->