καλως ηρθατε...

καλως    ηρθατε...
κανετε κλικ πανω στο μπλε αστερακι...

Συνολικές προβολές σελίδας

Σάββατο 2 Μαΐου 2009

Το τελος.... μιας νεας αρχής....




Άρχισα πριν λίγες μέρες,

να βγαίνω με παρέες

δίχως πραγματικά να το επιθυμώ…

απλός έκανα το χατίρι μιας φίλης,

που επέμενε να δω και άλλη πλευρά της ζωής…


και βγήκα…
απλά και μόνο για να ξεχαστώ…


Υποκρινόμουν πως περνούσα ωραία
φορώντας και πάλι τη γελαστή μάσκα μου…



μα κάτω από αυτήν….

με πολεμούσε ο δικός μου εαυτός….

μου φώναζε ότι θα επιθυμούσε να βρισκόμουν

κάπου αλλού…

εκεί στο μικρό μου χώρο




με το μαγικό πληκτρολόγιο μου…

που μέσα έμαθα να αποτυπώνω

την κάθε σκέψη μου…



τον κάθε προβληματισμό μου,

την κάθε έγνοια μου…

Και ενώ γύρω μου υπήρχαν τόσοι άνθρωποι…




εγώ ένιωθα και πάλι μόνη…





κοιτούσα με απλανές βλέμμα



προς την πίστα…

έβλεπα άλλοι να χορεύουν με τις ντάμες τους…



άλλες να κουνιούνται περά δώθε…

κουνώντας τα κορμιά τους

προσπαθώντας να επιδείξουν

στο ποια χόρευε πιο ελκύστηκα…..

και στο ποια θα μάζευε τα πιο πολλά

βλέμματα των αντρών πάνω της….


Χάρηκα μόνο ένα βαρύ ζεμπέκικο…

αυτός και αν είναι χορός!!!




Αυτός είναι ο χορός της ψυχής… για μένα!!!




Εκείνη την στιγμή…

πήρα το ποτήρι με την βότκα


στα χέρια μου....

και το κατέβασα μονορούφι!!!

Ήθελα να πιω στην υγεία του ζεμπέκικου…

να πιω να ξεχαστώ….

να αφεθώ για όσο διαρκούσε ο χορός….

στον δικό μου κόσμο….

και για να μπορέσω να ναρκώσω

την επιθυμία μου για την φυγή…

Για να μπορέσω να ξεχάσω λίγο εμένα…

να ξεχαστώ στο ρυθμό της μουσικής…


να αφήσω την μοναξιά για λίγο,

να μπλεχτώ και εγώ έστω για λίγο….

στο κόσμο της φίλης μου…

που στην καρέκλα δεν έλεγε να καθίσει!!!

Πόσο θα ήθελα να της έμοιαζα…

τόσο κέφι….

τόσο γέλιο…

τόση χαρά…



και εγώ…… λες και κόλλησαν τα πόδια μου στο πάτωμα!!!

Μπας και δεν είμαι φυσιολογική???

Έλεγα μέσα μου…

Γιατί δεν συμμετέχω???

γιατί δεν θέλω να χορέψω???

γιατί να χαίρομαι μόνο όταν ο άλλος χαίρεται??

γιατί…. να θέλω να βρισκόμουν μόνη στο σπιτάκι μου έξω στο μικρό μου μπαλκονάκι,



βλέποντας τον σκοτεινό ουρανό με τα άστρα

να φεγγοβολούν εκεί ψηλά???


Ποιος έχει την δύναμη να επιλέξει το σκοτάδι….


μένοντας μόνος με τον εαυτό του?

Πιστεύω μόνο κάποιοι σαν εμένα!!!

Άνθρωποι πονεμένοι… αδικημένοι….

άνθρωποι που το τσουνάμι

τους πήρε την χαρά απ’τα πρόσωπα τους…

Δεν θέλω να αγαπήσω…

δεν θέλω να αγαπηθώ!!!

Την αγάπη την φοβάμαι…

η μάλλον την φοβήθηκα!!!

Και όμως….. φάσκω και αντιφάσκω!!!

Πολλές είναι οι νύχτες που έπιασα τον εαυτό μου… να νοσταλγώ δυο χέρια να με κρατούν σφικτά…



μια αγκαλιά όταν εγώ φοβάμαι…

δυο μάτια να με κοιτούν αληθινά…

δυο χείλη να μου ξεστομίζουν λόγια αγάπης…

Γιατί όμως τα αποφεύγω όλα αυτά??

Γιατί όταν μου δίνετε η ευκαιρία να γνωριστώ….

εγώ να χάνομαι???

να εξαφανίζομαι???

Και μην νομίσετε επειδή γράφω

όλα αυτά που αισθάνομαι…

πως η ψυχή μου είναι νεκρή!!!!

Κάθε άλλο….

είμαι ολοζώντανη…

χωρίς να μπορώ να ζήσω όπως θέλω….

μην ρωτήσετε το γιατί….

μόνο εγώ το ξέρω…

απλώς δεν μπορώ να το ξεστομίσω…



Την έξοδο του λαβύρινθου μου…

την έχουν κλείσει με τέτοιο τρόπο…

που εγώ ποτέ δεν θα μπορέσω να ζήσω

όλα αυτά που επιθυμώ…

απλώς η μόνη λύση μου….

είναι να τα αποφεύγω…

να τρέχω σαν μικρό κοριτσάκι



και να κρύβομαι….

να ακολουθώ πάντα τον δικό μου δρόμο…

μέσα στο δικό μου σκοτάδι…

στον δικό μου λαβύρινθο…

πολλές οι φορές που χανόμουν…

ποτέ ανηφόρα… ποτέ κατηφόρα…

και άλλες φόρες να σκοντάφτω,

πέφτοντας κάτω…

πληγώνοντας τα γόνατα μου

ματώνοντας το σώμα μου….

Οι πληγές όμως επουλώνονται με το χρόνο

και με την υπομονή...

κουράγιο εαυτέ μου…. κουράγιο και υπομονή…

και κάποια μέρα…

Θα σε δυναμώσω….. και θα καταφέρω να βγούμε

από τον λαβύρινθο μας….

και ν’αστε σίγουροι φίλοι μου….

γιατί κάπου εδώ κοντά…

βλέπω μια μικρή χαραμάδα…

εκεί διακρίνω λίγο φως…

εκεί είναι η ελευθερία….

κάπου εκεί θα είναι το

τέλος… για μια νέα αρχή….





Και θα βρω την δύναμη….



Θα ματώσω τα χέρια….



Μα θα φτάσω εκεί ψηλά όπου η μικρή χαραμάδα,

μου δείχνει το φως….



42 σχόλια:

fotini είπε...

θα βρεις και εσυ το δικο σου τροπο ειμαι σιγουρη.το να μην θελεις να το κανεις με τον τροπο καποιων αλλων δεν ειναι κακο.ισα ισα θα ελεγα.ο καθε ανθρωπος ειναι μοναδικος και λειτουργει με τους δικους του κωδικες.θα ερθει και σενα η σειρα σου αρκει να εχεις τα ματια σου και την ψυχη σου ανοιχτα .και να σου πω την αληθεια πιο καλη η παρεα με τον εαυτο μας απο την μοναξια του πληθους

Εφη είπε...

θαρθει η στιγμη που θα βγεις απο τον λαβυρινθο σου χωρις να το καταλαβεις. γιατι καπου υπαρχει η ψυχη που θα σε τραβηξει απο αυτον. απλα, ακομη σε ψαχνει. θα σε βρει ομως και τοτε, ολα αυτα που σε πονανε, θα ειναι μονο μια αναμνηση.

ΛΕΩΝ είπε...

Η μοναξιά δεν είναι κακή όταν την επιλέγεις! Όλοι έχουμε κάνει αυτή την επιλογή, άλλος πολύ,άλλος λίγο. Μην επιτρέπεις όμως στον εαυτό σου να μην έχει δυνατότητα επιλογής!
Καλημέρα zinaa!

koritsaki me ta polla mallia είπε...

γειά σ zinaa! χαίρομαι που σε βρήκα!

κάποια στιγμή, εκεί που δεν το περιμένεις, εκεί που δεν το επιθυμείς, θα βγεις από το λαβυρινθό σου είμαι σίγουρη.
γιαυτό μην το αναζητάς.. άστο και θα έρθει μόνο του.
ζήσε τη μοναξιά.. έχει και αυτή τη χάρη της, ιδιαίτερα αφού την έχει επιλέξει εσύ η ίδια..

φιλιά πολλά.. θα τα λέμε.
να έχεις μια όμορφη κυριακή :)

Eύη Καφούρου Αλιπράντη είπε...

καταρχήν υπέροχα τα λόγια σου, και μπράβο, φοβερή η ανάρτηση... εγώ σε καταλαβαίνω και ξερεις γιατι, τα εχουμε πει... αλλά αν είχα εστω και μια πρόταση η ευκαιρία θα αλλαζα τα πάντα... κάντο όταν τη βρεις...

Ελενα καπακιώτου είπε...

fotini μου ωραια τα λογια σου....
θα συμφωνησω μαζι σου....
πως ειναι πιο καλη η παρεα με τον εαυτο μας..........
απο την μοναξια του πληθους....


καλο απογευμα

Ελενα καπακιώτου είπε...

Εφη μου....

μακαρι σε ολα λες να γινουν!
να καταφερω να βγω...
και οτι μια μερα να γινουν
μονο θυμισεις του παρελθοντος!!

καλο σου απογευμα

Ελενα καπακιώτου είπε...

ΛΕΩΝ....

η ψυχη μου ειναι που αναζητει την μοναξια...
ο εαυτος μου προσπαθει να βρει
το φως...
να βρει αυτο που θελω...

μα δυστυχως... ο κοσμος αλλαξε και αυτο με φοβιζει πολυ...
ειναι που δεν μπορω να αφεθω αναμεσα στους αλλους!!

ισως γιατι τα βλεπω ολα ψευτικα...


ισως μια μερα.... ίσως λέω....
να μπορεσω να δω κατι αληθινο!!!!

καλο σου απογευμα

Ελενα καπακιώτου είπε...

koritsaki me ta polla mallia...

καλως ηρθες κσι στο δικο μου μπλοκ

τα λογια σου ωραια...

σε ευχαριστω πολυ!

καλο απογευμα

Ελενα καπακιώτου είπε...

Εύη Καφούρου....

καλη μου φιλεναδιτσα... θα κανω αυτο που μου γραφεις... μαλλον θα το προσπαθησω!!!!


καλο σου απογευμα

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

...
Είδα το φόβο
τα ματωμένα χέρια
το βλέμμα το νυχτιάτικο
τη μοναξιά
το χορό της ψυχής (σου)
το σκοτεινό ουρανό που
ιχνηλατούν τα μάτια σου
και...στάθηκα

Καλώς σε βρήκα φίλη!
Πύρινα, απ' της καρδιάς τα μέρη...

Φεγγαρολουστη είπε...

< Ο κόσμος είναι στρογγυλός...κι εκει που νομίζεις πως είναι το τέλος... μπορεί να είναι μόνο η αρχή..>

Ζησε την καθε στιγμη που σου δίνει ο Θεος σαν να ναι η τελευταια...γιατι κανεις δεν ξερει αυριο τι του ξημερωνει...

< Γιατι ειναι μονο και παντα η στιγμη που ζουμε >

ΑΝΝΑ είπε...

Όταν έχεις αδειάσει από συναισθήματα (απαίσιο συναίσθημα αλήθεια) έτσι αντιδράς.... Η απομόνωση είναι καλή, βοηθάει να βρεις ξανά τον εαυτό σου, να μαζέψεις τα κομμάτια σου. Και ας ζητάς μια αγκαλιά τα βράδια, και ας ψάχνεις κάποιον να μοιραστείς τη μοναξιά σου, να νιώσεις καλά...
Αλλά και πάλι γιατί να σύρεις μαζί σου στην φάση που βρίσκεσαι κάποιον που δεν φταίει??? Αυτές είναι οι καθημερινές μου απορίες, και λύση δεν βρήκα, και δεν θα βρώ μέχρι να συνέλθω μάλλον.... Κουράγιο... θα περάσει...

Ελενα καπακιώτου είπε...

άναρχες φλόγες του Προμηθέα Δεσμώτη μου....

αληθεια ειδες ολα αυτα???

μπας και περασες και εσυ απο τα μερη μου??

λες να τα εζησες καποτε???

σε ευχαριστω που ενιωσες τοσο πολυ τα γραφομενα μου.....

καλο βραδυ ναχεις...

Ελενα καπακιώτου είπε...

Φεγγαρολουστη μου η γη και αν γυριζει εμεις παντα εδω ειμαστε... καμια διαφορα δεν βλεπουμε!!!

σωστα λες... πως κανεις δεν ξερει τι μας ξημερωνει το αυριο... αυτο όμως δεν με απασχολει και πολυ... γιατι τιποτα δεν περιμενω... τιποτα δεν μπορω να δωσω... εχουν χαθει μεσα μου ολα... και ας το ξερω πως ειναι λαθος...
θα περιμενω όμως...
θα περιμενω μεχρι να φθασω στην χαραμαδα του φωτος...
αν αποτυχω και εκει....
παει πιααααααα.....
ολα τελειωσαν!!!!

Ελενα καπακιώτου είπε...

BOUBOU μου λες αν εχω αδειασει απο συναισθηματα!! οχι ειμαι γεματη απο αυτα...
γιατι αν αδειαζα δεν θα μπορούσα να εγραφα εδω στο μπλοκ μας...

απλως ειναι πολλα αλλα
που κανουν εναν ανθρωπο
να απομονωθει...
ισως να βλεπει καποια πραγματα που αλλοι δεν βλεπουν...
ισως να φοβαται....
ισως...

υπαρχουν πολλα (ισως)
και πολλα (γιατι)....

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΚΑΤ ΑΡΧΗΝ ΚΑΛΩΣ ΣΕ ΒΡΙΣΚΩ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ.ΕΙΧΑ ΚΑΝΕΙ ΛΙΓΟ ΠΙΟ ΠΡΙΝ ΜΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ ΚΑΙ ΕΓΡΑΦΑ ΟΤΙ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΦΙΛΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΑΣ.ΜΗΝ ΤΗ ΦΟΒΑΣΑΙ ΟΤΑΝ ΕΣΥ ΤΗΝ ΕΠΙΛΕΓΕΙΣ .ΜΗΝ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΕΣΑΙ.ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΒΡΙΣΚΟΥΜΕ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΜΑΣ.ΑΛΛΟΙ ΠΙΟ ΝΩΡΙΣ,ΑΛΛΟΙ ΠΙΟ ΜΕΤΑ.ΣΗΜΑΣΙΑ ΝΑ ΝΙΩΘΕΙΣ ΚΑΛΑ ΕΣΥ ΜΕΣΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΘΑ ΕΡΘΟΥΝ.ΙΣΩΣ ΜΕΡΙΚΟΙ ΓΕΝΗΘΗΚΑΜΕ ΣΕ ΛΑΘΟΣ ΕΠΟΧΗ ΛΕΩ ΕΓΩ.ΕΣΥ ΘΑ ΚΑΝΕΙΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΙ,ΑΣΧΕΤΑ ΑΝ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΑΡΕΣΕΙ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ.ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ.

D.Angel είπε...

Δεν γνωρίζω τι είναι αυτό που σε εμποδίζει να ζησεις όσα η καρδιά σου λαχταρά αλλά σου εύχομαι από καρδιάς σύντομα να βρεις το δρόμο προς το φως!
Φιλιά πολλά ονειρεμένα!

Ελενα καπακιώτου είπε...

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS μου εισαι τρομερος!!!! ναι ετσι ειναι ο κλυτερος φιλος μας η μοναξια μας.. και πιστεψε με... την αγαπαω και νιωθω ωραια ηρεμα μαζι της!!!


νασαι καλα................

Ελενα καπακιώτου είπε...

dreamer-angel μου μην ρωτας το γιατι.... ειναι δυσκολο να απαντηθει... ουτε με γρυφους μπορω να σου απαντησω....

αστο ισως καποτε βρω την δυναμη!!!!

καλο απογευμα

politis atthinaios είπε...

Αν κάποιοι δρόμοι μοιάζουν μοναχικοί, είναι γιατί δεν τους έχεις ακόμα ΜΟΙΡΑΣΤΕΙ.
Θά΄ ρθει η ώρα που η μοιρασιά θα είναι χάρισμα, και όλα τ΄ άλλα κακή ανάμνηση.
Συνέχισε να βγαίνεις. Η απόλυτη μοναξιά είναι κακός σύμβουλος.
Υποκρίσου.
Φόρτωσε.
Εκτονώσου.
Θά΄ ρθει η ώρα.
Είναι νόμος της φύσης.

Ελενα καπακιώτου είπε...

politis atthinaios εννοεις εστω και αν με ενοχλει η εξοδος... εγω να παω εναντια στα συναισθηματα μου και να βγαινω????

founio είπε...

Αργά ή γρήγορα, έρχεται η στιγμή που χαμογελάμε αληθινά και όλα τα άσχημα εξαφανίζονται μαγικά από τη σκέψη μας και τη ζωή μας.
Και αν μείνουν θα είναι μια ανάμνηση μακρινή να μας θυμίζει ότι αξίζει να ζούμε κάθε λεπτό ευτυχίας γιατί είναι πολυτιμότερο απ'ολά αυτά που μας έκαναν να δακρύζουμε.

Skouliki είπε...

γιατι ο χωροχρονος σου παλευει με την νιοτη και μια δυναμη αυρας σε κανει να μενεις ακινητη στο ταχυ δευτερολεπτο μιας ανασας

ειναι σπιθα ζωης και οχι κραυγη θανατου ..ειναι η λαχταρα να βρεις οτι σου αξιζει

Ελενα καπακιώτου είπε...

founio μου καλως ηρθες στα λογια ψυχης... μακαρι να ειναι ετσι οπως τα λες...

Ελενα καπακιώτου είπε...

Skouliki μου πολυ σοφα και παραδειγματικα τα λογια σου... με προβληματισαν για λιγο....

νασαι καλα...

Πιγκουίνος είπε...

Σε νιώθω πραγματικά. Δεν μπορώ να γράψω τόσο ωραία λόγια όπως οι φίλοι από πάνω όμως σε καταλαβαίνω.
Έχεις γράψει με τον πιο όμορφο τρόπο πράγματα που με εκφράζουν απόλυτα. Πολύ «δυνατές» και οι φωτογραφίες σου.
Να σου ευχηθώ κι εγώ ό,τι καλύτερο και να βρεις αυτό που αναζητάς και που θα σε λυτρώσει.
Χάρηκα πολύ που σε βρήκα. Καλημέρα.

Ελενα καπακιώτου είπε...

Πιγκουίνο μου δεν χρειαζετε να εχεις ταλεντο για να εκφρασεις τα συναισθηματα σου... η για να δωσεις μια απαντηση σε καποιον.

σε ευχαριστω για τα καλα σου λογια... λες σε εκφραζουν ολα αυτα που νιωθω!!! αρα... δεν ειμαι μονη!!!!!
νασαι καλα καλο απογευμα

gnostosagnostos είπε...

αυτο που αποζητας ως ευτηχια θα μπορεσεις να το πετυχεις μονο αν βαλεις στις σκεψεις σου λιγο φως...

βρες φιλους με κοινα ενδιαφεροντα,χειροπιαστους...

Ελενα καπακιώτου είπε...

γνωστε αγνωστε.... σε ευχαριστω για την συμβουλη σου... πιστευω οτι σιγα-σιγα... θα τα καταφερω με μενα...

απλως ειμαι αρκετα φορτωμενη αυτες τις μερες!

καλο βραδυ

dsquared είπε...

Απο μια συμβατικη παρεα σιγουρα θα προτιμουσα κι εγω το σπιτακι μου. ΜΙα χαρα εισαι απαλα δεν διασκεδαζεις με τα ψευτικα και τα διθεν. Για την ακριβια εισαι πολυ καλα!

din

Eva F. είπε...

Πραγματικά Λόγια...Ψυχής....
Πόσο με κάλυψες....
Πόσο πολύ με αντιπροσωπεύουν αν ήξερες!...
Εγώ θα σου ευχηθώ πολύ σύντομα να βρεις την έξοδο του λαβύρινθου.....και αυτή την χαραμάδα την φωτεινή που θα σου δείξει τον δρόμο για το φως...
Κακά τα ψέμματα Ζήνα μου πιστεύω ότι η ζωή είναι έξω από το σπίτι και τον Η/Υ...

Με την αγάπη μου.

Ελενα καπακιώτου είπε...

dsquared μου Ουάουυυυυυ!!!! το ηξερα οτι μια χαρα ειμαι!!!!

εχεις απολυτο δικαιο!!!!


καλο βραδυ ναχεις και καλη αυριο

Ελενα καπακιώτου είπε...

Eva F. μου το ξερω πως επαθα η μπορει και να παθαμε εξαρτηση απο τον Υ.Π μας και την κλεισουρα στο σπιτι μας... αλλα βρε... αλλά έλα που δεν με γεμιζει τιποτα εκει εξω????

καλο βραδακυ

Sweet December είπε...

Όλοι τελικά βρίσκουμε τον τρόπο να συνεχίσουμε...ίσως γιατί οι επιλογές μας σε τούτη τη ζωή είναι περιορισμένες και ας νομίζουμε το αντίθετο.Και εγώ έπεσα, και μάτωσα, και τις ουλές μου έχω ακόμα..όμως που θα πάει, θα ρθει μια μέρα και η άνοιξη, ελπιδοφόρα και ουσιαστική και για μάς!

φιλάκια πολλά και χάρηκα για τη γνωριμία!

Ελενα καπακιώτου είπε...

Sweet December μου οτι και να πω θα ειναι λιγα... για σενα που περασες τοσα... και ολα τα αντιμετωπισες με τοση δυναμη!!!

σου ευχομαι αυτο το καλοκαιρι να το χαρεις οπως εσυ επιθυμεις... γιατι το αξιζεις!!!

χαρηκα που τα ειπαμε και θα τα λεμε...

καλη μερα ναχεις

suncitizen είπε...

Κοίτα να δεις.
Ούτε η αρνητική ψυχολογία, ούτε η απελπισία, ούτε η κλάψα δε βοηθάνε.
Κάποιος είπε " Κι αν είν ο λάκος σου βαθύς, χρέος σου με τα χέρια σου να σηκωθείς."
Σίγουρα, ο άνθρωπος έχει κάποιες αδιαπραγματευτες ανάγκες, όπως η συντροφικότητα η επικοινωνία κλπ.
Αν δεν τις έχει, πρέπει να δει καταρχήν τα αίτια. Ή ο ίδιος φταίει, ή το περιβάλλον του, ή και τα δύο. Σε κάθε περίπτωση, αν κάτι δε σου αρέσει, θα αλλάξει με αγώνα προσωπικό και έξυπνες κινήσεις και επιλογές.
Οι κλάψες δεν προσφέρουν τιποτα.
Δες που θέλεις να φτάσεις και ξεκίνα τον αγώνα. Άλλαξε συνήθειες, άλλαξε παρέες, άλλαξε δραστηριότητες, άλλαξε περιοχή, άλλαξε και χώρα στην ανάγκη. Συνέχιζε μέχρι να πετύχεις τους στόχους. Αρκεί , όμως, να υπάρχουν ξεκάθαροι και λογικοί στόχοι.

Ελενα καπακιώτου είπε...

suncitizen συμφωνω...δεν διαφωνω... αλλα υπαρχουν σοβαροι λογοι... που δεν μπορω να βγω εξω απο τον λαβυρινθο μου... και να ζησω... ειναι κατι που για μενα ειναι απαγορευμενο... ειναι γιατι... αν βγω εγω απο τον λαβυρινθο μου... θα πληγωσω τα παιδια μου!!! δεν αντεξα και τοπα!!! ναι θα πληγωθουν γιατι ποτε δεν θα δεχθουν αυτο που εγω επιθυμω!!!

ετσι προτημησα την οικογενεια μου... αν και τα δυο μου μεγαλα παιδια ειναι ειδη παντρεμενα...

ετσι εγω μενω κλεισμενη εδω... ζω για την οικογενεια μου ξεχνοντας εμενα!!!

και να συνεχιζω να γραφω τις σκεψεις μου με τα λογια ψυχης... ισως ειναι κατι που το εχω αναγκη...

αυτα απο μενα... ισως καταλαβες οτι καμια φορα δεν μπορουμε να κανουμε και οτι θελουμε!!! τα παιδια μας ειναι πανω απο ολα!!!!

dsquared είπε...

Σε καταλαβαινω, αλλα να ξερεις οτι την Zinaa mono η Zinaa μπορει να την κανει ευτυχισμενη και να την καταλαβει. Τα παιδια αγαπουν τους γονεις αλλα δεν σημαινει οτι μπορει να αντιλυφθουν τις αναγκες τους. Η ζωη ειναι μια και πολυ μικρη για να κανουμε μονο τα χατιρια τον αλλων. Ολα αυτα δεν στα λεω ελαφρια την καρδια...
din

suncitizen είπε...

Είναι γνωστό ότι οι Έλληνες γονείς ασχολούνται με τα παιδιά τους λες και είναι ανήλικα ακόμα κι όταν αυτά είναι 40. Αυτό είναι νοσηρό και για τους γονείς, αλλά και για τα παιδιά.
Τα μεν παιδιά γίνονται ανάπηρα, ανίκανα για πρωτοβουλίες και αδύναμα να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες της ζωής, οι δε γονείς γίνονται μίζεροι.

Τα παιδιά πρέπει να μπορούν να ανοίγουν τα φτερά τους και να πετούν ελεύθερα κι ανεξάρτητα, ξεδιπλώνοντας κάθε πτυχή της προσωπικότητάς τους. Αυτό είναι υγεία. Τα λοιπά είναι νευρώσεις.

Θα μιλήσω λίγο σκληρά, όμως ρεαλιστικά. Θα πω κάτι που λέω πάντα στα παιδιά της "ασφαλούς προσκόλησης στους γονείς". Τους λέω, λοιπόν, ότι είναι "τυχεροί" που οι γονείς είναι ακόμα ζωντανοί και τους στηρίζουν. Όμως, είναι τόσο συνηθισμένο να μη ζουν οι γονείς και τα "παιδιά" να πρέπει να επιβιώσουν μόνα τους. Ή και κάτι πιο απλό. Μπορεί να έκαναν καριέρα σε άλλη χώρα. Τι θα έκαναν τότε;
Με δυο λόγια, φτάνει πια η υπερπροστασία και οι υστερίες.
Θαυμάζω τους δυτικούς που 18 χρονών, παίρνουν το δυσάκι τους στον ώμο και πάνε με ελάχιστα χρήματα στην άκρη της οικουμένης και επιβιώνουν. Εμείς θέλουμε τα δεκανίκια της μαμάς και του μπαμπά. Βουτυρόπαιδα του κερατά! Να πάρει τηλέφωνο η μαμά και ο μπαπάκας να βρει το "παιδι" δουλειά. Να του δώσουμε μασημένη τροφή μπας και κουραστεί το "παιδί". Και τελικά το "παιδί" 30 και 40 χρονών, καταλήγει στους ψυχίατρους χωρίς λόγο.
Σταματήστε το επιτέλους και σεβαστείτε τη ζωή σας και τη ζωή των παιδιών σας όποια κι αν είναι.

Τέλος, ακόμα κι αν πρέπει να μείνεις κοντά στα παιδιά σου, όπως λες, δεν καταλαβαίνω γιατί δεν πρέπει να ζεις. Τι είναι αυτό το τόσο τραγικό που θα ήθελες να κάνεις και δε θα το δέχονταν τα παιδιά; Η ζωή έχει τόσα ενδιαφέροντα. Αναφέρω μερικά που μου έρχονται στο μυαλο: μουσική, ποίηση, λογοτεχνία, επιστήμη, ζωγραφική, χορός,φωτογραφία, πολιτική, ταξίδια,αθλητισμός, κηπουρική κλπ
Αντί να μιζεριάζεις, ασχολήσου με κάτι από αυτά. Είναι αχαριστία να έχεις τα παιδιά σου και να κλαίγεσαι.

Ελενα καπακιώτου είπε...

suncitizen καμια σχεση με αυτα που γραφεις...

δεν ειμαι ατομο που επεμβαινω στην οικογενεια των παιδιω μου... η δεν κανω τιποτα αλλο!!!

ειπα .... και εννουσα... οτι αν εγω συνεχισω την ζωη μου...
λεω τωρα... να γνωρισω καποιον να κανω μια σχεση... τα παιδια μου ξεροντας τα δεν θα το δεχθουν!!!

αρα μενω στασιμη εδω...

εχω αρκετες ασχολιες... δεν ειπα οτι δεν εχω τιποτα να κανω!!!

ισως να εδωσα λαθος μυνημα με τα γραφομενα μου!!!

παντως μου αρεσε που εισαι ειληκρινης και εγραψες αυτα που ενιωσες... αλλα λαθος συμπερασμα εβγαλες.


αντε καλη μερα ναχεις και να τα λεμε εεε??

Ελενα καπακιώτου είπε...

dsquared σωστα λες... αλλα....


αντε καλη μερα