Ελενα καπακιώτου zinaa kapa Γύρε ψυχή μου…

Γύρε ψυχή μου… γύρε  στο πλάι μου….

Αγκάλιασε με… και κοίταξε με.. τρέμω από φόβο,

Και ο σκοτεινός ουρανός που μας κοιτάζει…

Κλαίει και αυτός μαζί μας, το τέλος βλέπει.. μα δεν το λέει..

Η ψυχή μου στενάζει και μετά… απόλυτη σιωπή!!

-    Μην μιλάτε!!! Φωνάζουν τα άστρα!! 

Απόψε θα κλάψετε για τελευταία φορά το όνειρο σας… 

για να μην τα αναζητάτε πια!!!

-    Πάει θεέ μου πάει.. πάει το όνειρο!!! Φώναξα!!

Γύρισε το φεγγάρι λυπημένο, μας κοίταξε… 

αλλά η ψυχή μου κρύφτηκε… 

δεν ήθελε να την δει δακρυσμένη!!

Το είδα να αλλάζει όψη… 

να σκουραίνει το χρώμα του και να λέει…

-    Κοίταξε με… είμαι εδώ για όσους πονούν… 

για όσους αγαπούν… είμαι εδώ σαν σύμβολο ρομαντισμού… 

και σαν σύμβολο για μοναχικούς ανθρώπους!!!  

Κλαίω με τον πόνο του ανθρώπου.. 

γελώ με την χαρά τους… 

θλίβομαι με την πίκρα τους.

Μόλις άκουσε αυτά τα λόγια η ψυχή..

 αμέσως βγήκε από την κρυψώνα της.. 

και σήκωσε το βλέμμα της προς το φεγγάρι… 

έμεινε πελαγωμένη να το κοιτάζει… 

εκεί ακίνητη… δεν είχε λόγια να πει…

Το φεγγάρι είδε την θλίψη στο πρόσωπο της… και της λέει…

-    Ξέρω τι θες…

-    Ξέρεις?? Του απάντησε απορημένη!

-    Ναι!!!! Θες να σε ξαναταξιδεψω σε ένα όνειρο σου… 

που πέθανε πριν χρόνια… έτσι δεν είναι??

-    Ναιιιιι!!!! Αυτό ακριβώς θέλω!

-    Και όμως ποτέ δεν θα το ξανακάνω, ούτε εγώ… 

ούτε τα αστέρια… αλλά ούτε και ο ουρανός!!!

-    Και γιατί?? Τσίριξε νευρικά η ψυχή!!

-    Γιατί όσο 

θα μείνεις στάσιμη στην ζωή..  

θα είσαι μια ζωντανή αλλά νεκρή ζωή!!!!

-    Σε παρακαλώ… μην μου το κάνετε αυτό!!! 

Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς όνειρα!!!

-    Να φτιάξεις νέα όνειρα… 

και τότε έλα να σε ταξιδέψω όπου θες… 

κανείς δεν ζει χωρίς όνειρα… είναι μέρος της ζωής σας… 

ονειρέψου, ασε τα νεκρα ονειρα… 

αυτά πεθαναν αστα όλα στην φιλη σου την αναμνηση,

 να στα κρατησει σε ένα ραφι… και εσυ δωσε ζωη,  

φτιαχνοντας καινουργια… μαθε να βλέπεις θετικά, 

ακομη και στο σκοταδι υπαρχει φως!!!!

-    Εσυ εισαι το φως!!!! Του ειπα.

-    Οχιιιι το φως εισαι εσυ…. Απαντησε και κρυφτηκε πισω από τα συννεφα.

Εμεινα μονη με την ψυχη μου και παλι… 

αμιλητες και οι δυο, γονατισα κατω στην αμμουδια, 

προσπαθησα με τις χουφτες μου να ψαχουλευω την αμμο… 

την πεταγα από ένα χερι στο άλλο… 

προσπαθωντας να φτιαξω καινουργια ονειρα…

 

μα…. Ματαια…  δεν μπορουσα να τα καταφερω!!!

τα ματια μου αρχισαν να βουρκωνουν…  

κοιταξα ψηλα στον σκοτεινο ουρανο φωναζοντας στο φεγγαρι…

 να μου εξηγησει τι ηθελε να μου πει ότι εγω ειμαι το φως!!!

Εμεινε κρυμμενο πισω από τις γκριζες συννεφιες.. 

ενώ σε ένα άλλο μερος που τα δεν ειχε συννεφα… 

εβλεπα τα αστερια να χοροπηδουν χαρουμενα!! 

Ένα αστερι λαμπερο μου φωναζει!!!!

-    Πεφτωωωωω κανε μια ευχη!!!!

Δεν εβαλα ευχη, δεν ειχα καταλαβει τιποτα,

 η ψυχη μου όμως που ηξερε τι επρεπε να κανω μου λεει…. 

 Zinaa kapa όταν ένα στερι πεφτει, ψυθιριζεις  

μια ευχη πριν προλαβει να σβυσει το αστερι…

Εβλεπα τα αστερια να χοροπηδουν σε ένα

 τρελλο χαρουμενο ρυθμο.

Τα εβλεπα καπως περιεργα… με ένα απλανες βλεμμα…  

ενιωσα στα χειλη μου να σχηματιζετε ένα χαμογελο…

 ένα χαμογελο.. που σπανιζε να σχηματιστει 

όταν βρισκομουνα στην αγαπημενη μου παραλια… 

και να που τωρα χαμογελαω!!! 

Παραξενα συναισθηματα ενιωθα να με

 κατακλινουν εκεινη την στιγμη… 

ηθελα να κλαψω από χαρα… μια ανεξηγητη χαρα… 

ένα περιεργο συναισθημα. 

Αυτό κρατησε για λιγα λεπτα… 

και αποτομα ενιωσα και παλι μονη…  πιο μονη από ποτε!!!

Το χαμογελο εσβυσε…  τα ματια βουρκωσαν και παλι… 

εσκυψα και το βλεμμα μου  εμεινε να 

κοιταει επιμονα  την αμμο… 

αρπαξα με τις χουφτες μου αρκετη αμμο 

και με δυναμη την πεταξα προς τα 

φουρτουνιασμενα κυμματα, φωναζονατς στο φεγγαρι.

   -Φευγωωωω!!!! Μεινε εκει κρυμμενο στα συννεφα,

 και θα παω και εγω, να κρυφτω στον δικο μου κοσμο!!!!

-    Οχιιιι ενιωσα την ψυχη μου να μου φωναζει!!!! 

Μεινε ακομη λιγο.. θα ξαναπεσει ένα αστερι… 

και αυτό θα είναι για σενα, βαλε ευχη, 

μην με απομονωνεις άλλο…

 θελω να αναπνευσω… να ζησω….

Κοντοστάθηκα… γύρισα και παλι προς τον ουρανό…

 νατο φεγγάρι… το έβλεπα να βγαινει χαμογελαστο

 από την συννεφια… ελαμπε!!!

Και εκει δίπλα του ένα αστέρι ηταν έτοιμο να πέσει…. 

χωρις δεύτερη σκεψη…. 

Άφησα τον εαυτο μου να φωνάζει μια ευχη!!!

-    Δωσε θεε μου ψυχη στους αψυχους… 

και διωξε την κακια από τον κοσμο αυτό!!!

-    Γιατί δεν έβαλες μια δική σου ευχή? 

Με ρώτησε απορημένη η ψυχή μου..

-    Γιατί αυτή η ευχή…. Θα κάνει καλύτερο τον κόσμο μας!!! 

Της απάντησα και κίνησα για τον δικό μου χώρο να ξαποστάσω!!!

Zinaa kapa