καλως ηρθατε...

καλως    ηρθατε...
κανετε κλικ πανω στο μπλε αστερακι...

Συνολικές προβολές σελίδας

Πέμπτη 4 Ιουνίου 2009

Ελενα καπακιώτου zinaa kapa ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ




Κάτι τέτοιες στιγμές, νιώθω έντονα και πάλι 
την επιθυμία  να γράψω,
να αποτυπώσω ακόμη μια φορά τις σκέψεις μου.



Ίσως κάποιοι που θα διαβάσουν  τα λόγια ψυχής…
όταν οι σκέψεις μας μετατραπούν σε γραπτό λόγο,
Γράφοντας.. αποδυναμώνεται αυτό που 
μας κατατρέχει και μας φοβίζει.
Μεγαλώνοντας όμως, έγινα πιο δυνατή,
Τι θέλω τώρα να τα θυμάμαι όλα αυτά?



Αυτές τις στιγμές… νιώθω να με ζώνη και πάλι το παρελθόν,


ίσως βρουν μέσα τους… λόγια με κοινά βιώματα…
με κοινά αποτυπώματα!



Που πέρασαν από θάνατο και που κατάφεραν να αναστηθούν…
μέσα από τις άμορφες στάχτες τους…
που ωρίμασαν με το πέρασμα του χρόνου…. 
που… που… ένα σωρό «που» 
Που κατάφερε η ψυχή να παλέψει και να αναστηθεί
και πάλι…. διψώντας για ζωή…



Το γράψιμο λυτρώνει και μας απελευθερώνει,
αποφορτίζεται αυτή η καταραμένη ένταση,
που νιώθουμε πολλές φορές  να μας καταπιέζει το μυαλό!!! 
Δεν γράφω για να προκαλέσω την θλίψη..
γράφω για να αποφορτίσω την ένταση μέσα μου..



Όταν ήμουν μικρή, ποτέ δεν ζητούσα,απλώς 
μόνο περίμενα, όλο περίμενα.
μέχρι που μια μέρα έμαθα  την αλήθεια,
έμαθα να λέω την λέξη… Υιοθετημένη!!!!
Γιατί αναζητώ να επιστέφω πίσω?



Τι είναι αυτό που με κάνει και πάλι να παλεύω
με τις θυμίσεις του παρελθόντος? 
Γιατί θέλω να γίνω και πάλι παιδί?
Αφού τίποτα ωραίο δεν έχω να θυμάμαι!!!!
με μια θηλιά στο λαιμό…
τεντώνοντας όλο και πιο πολύ το σχοινί,
γύρω από το λαιμό μου.



Άσχημες οι εμπειρίες που είχα βιώσει…
αν και τις διαγράφω από το παρών μου…
έμαθα να παίρνω χρώματα και να  χρωματίζω το μέλλον
με τα νεκρά μαύρα χρώματα του παρελθόντος.




Προσπαθώ… αγωνίζομαι, στο να πετάξω από το γραφείο μου,
όλα τα σκούρα χρώματα… και να βάλω χρώμα στο μέλλον…
τα χρόνια περνάνε…
μα όσο και να προσπαθώ… εγώ πάντα εδώ…
στα δικά μου φαντάσματα… στο δικό μου σκοτάδι…
στα δικά μου χρώματα που εγώ επιλέγω…
η μάλλον στα χρώματα που η ψυχή μου επιλέγει…
Δεν μου αρέσει ο κόσμος αυτός… είναι μουντός… είναι ψεύτικος!!!


Ξέρω πως είναι πιο καλή η παρέα με τον εαυτό μας…
παρά… από  την μοναξιά του πλήθους!!!
Και ξέρω πως θα συμφωνήσετε.. πολλοί  σε αυτό.
Είναι πολύ βασανιστικό να νιώθεις την μοναξιά ανάμεσα σε κόσμο,
να θες να περάσει όσο πιο γρήγορα η ώρα,
για να επιστρέψεις στο μικρό σου καταφύγιο…



Τώρα είμαι εδώ… και χαίρομαι την ησυχία της βραδιάς…
έχω ανοιχτό το παράθυρο δίπλα στο γραφείο μου…
βλέπω τα αστέρια…



και το ολόγιομο φεγγάρι… τι ωραία!!!
Δεν είμαι μόνη!!!

zinaa kapa 










10 σχόλια:

fotini είπε...

παντα μετα την καταιγιδα ερχεται ξαστερια να το ηερεις..........
ολοι εχουμε αναγκη τα ξεσπασματα.ειναι θεραπεια ψυχης.....να το θυμασαι.
καλημερα.

Ελενα καπακιώτου είπε...

fotini ολα τα ξεσπασματα
εχουν και μια αιτία...
και η αιτία..
φερνει την καταιγίδα...
και μετα την καταιγιδα...
έρχετε οπως λες και η ξαστερια...

οσο και να προσπαθησω
να γραψω...
κατι ευθυμο απο την ζωη μου...
γιατι εζησα...
υπηρξαν και καλες στιγμες...
δεν μου βγαινει...


καλημερα

Εφη είπε...

η ζωη εχει πολλα γυρισματα. μετα απο το κλαμα ερχεται και το γελιο.
και η ψυχη ομως,[αχ αυτη η ψυχη ποσα αντεχει], κρυβει μεγαλη δυναμη μεσα της και αυτη η δυναμη ειναι που μας κανει να αντεχουμε τα παντα.
καλη και αισιοδοξη μερα να εχεις.

55fm είπε...

Aυτά είναι ζωή, Βασιλικένια μου!
Έτσι μόνο...ΖΕΙΣ!!!
Έτσι ερωτεύεσαι!
Έτσι αναζητάς!
Έτσι προσδοκάς!
Έτσι δημιουργείς!
Έτσι απλώνεις τα χέρια!
Ετσι γίνεσαι αγκαλιά, φιλί, χάδι!
'Ετσι μόνο αγαπάς!
Μόνο έτσι ολοκληρώνεται ο ΑΜΘΡΩΠΟΣ!
Αχ...γαλήνεψα!
Πέρνα όποτε μπορείς, απ΄τα μέρη μου.
Φιλάκι!
έχω κάτι για σένα!

Ελενα καπακιώτου είπε...

Εφη ποσο ωραια τα λες...


φυσικα ειναι η δυναμη που μας κραταει... η δυναμη της ψυχής!!!!


καλο απογευμα Εφη μου

Ελενα καπακιώτου είπε...

50fm

μικρουλλα μου σοιυ ερχομαιιιιιιιιιιιιιιιιιιι!!!!!!!

robert είπε...

ευτυχώς -
ζει κάθε άνθρωπος
στο καταφύγιο
του άλλου

Ελενα καπακιώτου είπε...

mo'ikeha

σε ευχαριστω
για τα καλα σου λογια..

αν μπορεις στηλε μου
τον μεταφραστη σου
γιατι ο δικος μου δεν ειναι καλος... νασαι παντα καλα φιλε μου...

Cosmos είπε...

Έχεις έναν τρόπο να μας κάνεις να ταξιδεύουμε μέσα από φράσεις, μέσα από εικόνες!
Βάζεις φωτιά στη φαντασία!
Χάρηκα που σε βρήκα εδώ...

Ελενα καπακιώτου είπε...

Cosmos μου σε ευχαριστω
για τα καλα σου λογια...
πυροσβεστες εχουμε εδω??? χαχαα εννοω σε περιπτωση πυρκαγιας...

νασαι καλα Cosmo μου...
χαιρομαι που σας αρεσουν...
αλλα ειναι αληθινα...
απλως εχουν στυλ ππαζολ...
καποια σημασια κρυβουν
μεσα τους... κατι αληθινο....

κατι που οχι μονο εγω εζησα... μεσα απο ολα αυτα που γραφω
αλλά ολοι σας τα ζησατε...
αλλοι λιγο
αλλοι πολυ!!!

η ζωη συνεχιζετε...
και μαζι εμεις...
η γη γυριζει...
μας ζαλιζει
και οταν σταματησει
μας ριχνει...
μετα σηκωνομαστε...
ετσι δεν ειναι???

καλο απογευμα