Ελενα καπακιώτου zinaa kapa Εδώ και αρκετό καιρό

Εδώ και αρκετό καιρό, έχω φυλακίσει μέσα μου…

πολλές σκέψεις και προβληματισμούς!

Δεν νιώθω καθόλου καλά, με τον εσωτερικό μου κόσμο!

Το βλέπω… το αισθάνομαι... το ακούω… 

και το νιώθω κάθε βράδυ

,όταν επικρατεί απόλυτη σιγή στο μικρό μου διαμέρισμα.

Γέρνω το κεφάλι, κλείνω τα μάτια,

ενώ είναι έτοιμα να βουρκώσουν, έτοιμα να καταρρέουν 

για ακόμη μια φορά,

κλαίω γιατί έχασα εμένα... 

κλαίω για τα χαμένα όνειρα μου

για τις χαμένες προσδοκίες που πάλεψα,

 που αγωνίστηκα τόσα χρόνια,

χάθηκε η αγάπη από μέσα μου και το μόνο 

που μου άφησε,είναι η προδοσία,

 η πικρά, ο πόνος και ένα μεγάλο γιατί!!!

Εγώ όμως ελπίζω κάπως..... 

πως το παιχνίδι της ζωής δεν τελείωσε ακόμη για μένα.

θα παλέψω όμως για να σώσω εμένα, 

να καταφέρω να ζήσω το Όνειρο μου.... και θα το ζήσω!!!!

Δεν θέλω να ξανακοιτάξω πίσω... 

με φοβίζει το ψέμα που έζησα,

φωνάζω… θυμώνω… νιώθω οργή και θλίψη μέσα μου.

Μα σε ποιον τα λέω???

Σε ποιον φωνάζω; Η φωνή της ψυχής μου γίνεται αντίλαλος

και επιστρέφει πάλι πίσω σε μένα!!!!

Θέλω να απελευθερωθώ από τα τείχη που έχτισα γύρω μου, 

να βγάλω την εύθυμη μάσκα που φοράω για όλους, 

να γίνω επιτέλους εγώ!!!!

Να υπάρχω για μένα….. για την ψυχή μου.

zinaa kapa