-
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Το γράψιμο λυτρώνει και μας απελευθερώνει, όταν οι σκέψεις μας μετατραπούν σε γραπτό λόγο, αποφορτίζεται αυτή η καταραμένη ένταση, που νιώθουμε πολλές φορές να μας καταπιέζει το μυαλό!!! Γράφοντας.. αποδυναμώνεται αυτό που μας κατατρέχει και μας φοβίζει. Δεν γράφω για να προκαλέσω την θλίψη.. γράφω για να αποφορτίσω την ένταση μέσα μου..
28 σχόλια:
''η απογνωση και η μοναξια μαγγαλιασαν....''
και μενα . ειναι αβασταχτη πολλες φορες η μοναξια. μα μερικες φορες ειναι και καλη παρεα, αν σκεφτεις οτι ''πιο καλη η μοναξια, απο σενα που δεν φτανω''..
καλο ξημερωμα.
μηπως μερικες φορες ειναι επιλογη μας;μηπως εμεις την επιβαλαμε στην ζωη μας;ειναι πολυ απλο και πολυ δυσκολο μαζι να φυγεις απ αυτην.ενα απλωμενο χερι χρειαζεται και μια δυνατη ψυχη.
καλημερα.
Ζίνα μου.....δείχνεις σαν να σου αρέσει που βυθίζεσαι στη μοναξιά....σαν να την αποζητάς! Τι φοβάσαι μην πληγωθείς? Ε και? Αυτό έχει μεγάλη αξία...να πέφτεις και να ξανασηκώνεσαι!!! έχεις παραδοθεί άνευ όρων μου φαίνεται!
Με αγάπη και συμπάθεια τα είπα..μην με παρεξηγήσεις!
Φιλιά
Μοναξιά μου όλα,μοναξιά μου τίποτα
μη μ' αφήνεις τώρα που είναι όλα πιο δύσκολα
έρωτα μου όλα, κι έρωτά μου τίποτα
μη μ' αφήνεις τώρα που είναι όλα πιο δύσκολα!
Πυξ Λαξ και φύγαμε και φύγανε τα δύσκολα!
Καλημέρα με χαμόγελο!
monaksia..i kaliteri m fili kai sinama i xeiroteri arwstia.
λέγω πως αχ στη μοναξιά
δεν πρέπουν
λέγω πως, η μοναξιά
μεγάλη σύμμαχος είναι
φτάνει να μην κρεμάς επάνω της
όλα τα παλιά σου ρούχα,
φτάνει να μην την κλείνεις
στα σκοτάδια
φτάνει να της μιλάς όταν σε ρωτάει...
Καλησπέρα
Εφη μου νασε σιγουρη... πως η μοναξια ειναι μι απολυ καλη φιλη της ωρες που εισαι μονη!!!!
οχι ολη μερα ομως!!!! να μην το παρακανουμε!!!!
fotini μου και φυσικα εμεις την επιβάλλουμε στην ζωη μας...
εγω την χρειαζομαι... δεν μπορω χωρις αυτην!!!
ειναι στιγμες που θελω να ειμαι μονη....
φυσικο ειναι....
και σαν εισαι με την μοναξια...
μπορεις να γραφεις... να συντασσεις λεξεις... σκεψεις... τα παντα!!!!
ΛΕΩΝ μουυυυυυυυυυυυυυ αχ λιονταρακι μου.... ναι οπως τα λες ειναι... και μου αρεσει.....
50fm καλημερα με χαμογελο!!!
μονο αυτο φτανει!!!!
vereggaria
οχι!!! ποτε μην την πεις αρρωστια!!!
δεν ειναι!!!
αρρωστια ειναι η ζηλια.....
καλο βραδυ
Χάρις.... εγω της μιλαω.... και το χαιρομαι
Μοναξιά μου όλα
Μοναξιά μου τίποτα
Μη μ αφήνεις τώρα
που είν ολα πιο δύσκολα.
Στη βιβλιοθήκη μου έχω βρεί:
Απ' ο,τι κάλλη έχει ο άνθρωπος, τα λόγια έχουν τη χάρη να κάμουσι κάθε καρδιά παρηγοριά να πάρει κι οπού κατέχει να μιλεί με γνώση και με τρόπο κάνει και κλαίσι και γελούν τα μάτια των ανθρώπω.
suncitizen
χαχαχαχχαχα πλακα εχεις... την εκανες για ολα και για τιποτα!!!!!
Αχ βρε μοναξιαααααααααααααααααααααααααααα
χαχαχαχ
mo'ikeha bravo that you accomplished to write Greek!!!! you saw that we might speak?
Γεμίζεις ομορφιες τη σελίδα σου με λόγια ψυχής...
Μαρια Νικολαου μου αρεσει η ομορφια και αν ειναι κατι ασχημο θα το κανω να φαινεται ομορφο
Αξιόλογη ικανότητα .. να παίρνεις ότι σε φοβίζει και ότι σε κατασπαράζει και να το κάνεις «όπλο»… που βγάζει τα όμορφα λόγια που διάβασα εδώ σήμερα. Καλημέρες!
Ο ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΟΣ σε ευχαριστω για τα ωραια σου λόγια....
με σκλαβώνεις....
εξάλλου για να γραφεις... θα πρεπει να βλέπεις τα αόρατα και να τα κανεις ορατα... με γραψιμο!!!
πολλες καλημερες και απο μενα
Ζινα καλησπέρα, βλέπω οτι τελικά τη φίλη της ψυχής που περέλειψες στο προηγούμενο την τίμησες και με το παραπάνω ...ως ακόμα ένας θαμώνας στα μονοπάτια της μοναξιάς απλά θα ήθελα να σου πώ να την προσέχεις τη φιλενάδα σου...καλή καλη είναι...αλλά ώρες ώρες γίνεται απίστευτα απαιτητική...και καμιά φορά πολύ σκληρή!!
Όμως μπορώ να καταλάβω τη σχέση σου μαζί της...για του λόγου το αληθές...δωράκι...
Όλα μοιάζουν λυπημένα
στην δικιά μου γειτονιά,
γκρίζα χρώματα…παραπονεμένα,
σίδερο που την ψυχή μου
πυρωμένο διαπερνά.
Κι όμως εκείνη κάθε βράδυ
η καρδιά μου λαχταρά,
γνώριμα, σκοτεινά σοκάκια,
που δεν με φοβίζουν πια.
Να σαι καλά Ζινα...την καλησπέρα μου έχεις!!
Black_BattleDragon
ποσο αληθινος εισαι.....
τι ωραια τα εγραψες!!!!
σε ευχαριστω για το ποιηματακι... πολυ ωραιο!!!!
παντως η αληθεια να λεγεται...
ποτε δεν μου αυμπερηφερθηκε σκληρα η φιλη μου η Μοναξια...
παντα τα βρισκουμε!!!
απλως με βιαζει λιγο..
για να φυγω πιο γρηγορα
για να παμε στο χωρο μας...
εκει οπου το παραθυρο
βλεπει τα αστερια
και τον ουρανο....
το φεγγαρι εκει
στα διαφορα σχηματα του!!!
στις 7 του μηνος... ΠΑΝΣΕΛΗΝΟς!!!
μην χασεις αυτο το θεαμα...
δες...
το αφεθου...
ονειρευτου....
πολλα φιλουθκια απο κυπρο..
Oi λέξεις γίνονται ποτάμι που μας παρασέρνει στο λυτρωτικό πέλαγος...
Γράφε ό,τι σε πνίγει, γράφε ό,τι σε τρομάζει, ό,τι η μοναξια σου ζωγραφίζει στον καμβά της ζωής σου!!
Όμως μη ξεχνάς καλή μου Ζίνα, ότι όποιος φλερτάρει με τη θλίψη στο τέλος την παντρεύεται!!
Άνοιξε τα φτερά σου γι' αλλους πιο φωτεινούς ουρανούς! Υπάρχουν, αρκεί να θέλεις να τους ψάξεις!
Κι αν δεν τους βρεις το ταξίδι για εκεί θα σε συναρπάσει!!
:)))
Με αγάπη στα λέω κι εγώ καλή μου, γιατί κι εγώ είμαι από αυτές που τους αρέσει να φλερτάρουν με τη θλίψη, και κάποιες στιγμές μοιάζουν αξεπέραστες!
marianaonice
τα λόγια σου με αγγιξαν...
ισως με εκαναν...
αποψε να κατσω ακομη μια φορά
στο πληκτρολόγιο μου...
γραφοντας τα συναισθηματα μου...
να ξερεις οτι αυριο πρωι...
την αναρτηση που θα δεις...
εσυ με καθοδηγησες να την γραψω...
εσυ με οδηγησες με τα τοσο ωραια λογια που συνταξες γραφοντας μου.
Ναι το ξερω πως οτι λες
το λες απο αγαπη....
ομως ουτε την θλίψη μπορω
να παντρευτω...
αλλα ουτε και την μοναξια...
αυτες απλως ειναι φιλες...
νασαι παντα καλα... και μην εισαι σαν εμενα... εσυ ζησε... ισως να μπορεις εσυ... και το ευχομαι...
Λόγια ψυχής είναι και τα δικά μου...
Γι' αυτό τα αναγνώρισες και σε άγγιξαν...
Περιμένω να δω την καινούρια σου ανάρτηση και χαίρομαι που συνέβαλα κι εγώ στην έμπνευσή σου...
Φιλιά!
:)))
marianaonice Σε ευχαριστω πολύ...
τα εγραψα και το εφτιαξα και σε βιντεο...
ειναι οι τελευταιες σκεψεις
που ειχα εδω και λιγες μερες...
και εσυ με βοηθησες
να τις αποτυπωσω οπως ακριβως
νιωθω και θα πραξω....
νασαι καλα....
Μπορεί να πεθάνει κανείς από μοναξιά??
Ρώτησε τ'αστερι..
Είναι γεγονός πως κάποιοι άνθρωποι δεν μπόρεσαν ποτέ να απλώσουν τα ¨ρούχα¨ τους στον ήλιο να στεγνώσουν.
Πάντα τα φορούν βρεγμένα.
Δεν είναι η ζωή που φταίει γι'αυτο... Περισσότερα
κι ας της ρίχνουν όλα τα βάρη
Ούτε οι ιδιοι βέβαια φταίνε.
Φταίει το ότι δεν τους χάρισε ποτέ κανείς τον ήλιο
Εναν ολόδικο τους ήλιο
Ν'ανατέλλει...να δύει...και πάλι 'ανατέλλει λαμπερός μέσα τους... Tο Χρώμα του Φεγγαριού - Αλκυόνη Παπαδάκη
Δημοσίευση σχολίου