Ελενα καπακιώτου zinaa kapa βλέπω τα λόγια...

βλέπω τα λόγια που μεταφράζουν οι σκέψεις μου,

να γράφονται σε αυτή την σελίδα…

τη φωνή μου όμως δεν την ακούω, 

ποτέ δεν την ακούω όταν η γραφή με απορροφά,

Ακούω μόνο την βροχή...

το πρόσωπό και τις εκφράσεις μου δεν τις βλέπω,

μόνο τα δάκρυα μου νιώθω… 

που κυλούν στο πρόσωπο μου… 

βρέχοντας τα πλήκτρα μου.

θλίβομαι καθημερινά...

 και αν ψάξω το γιατί, 

δεν βρίσκω λέξεις για να εκφράσω

τα συναισθήματα μου, 

δεν μπορώ να εντοπίσω σε ποιό μέρος της ψυχής μου, 

με πονάει περισσότερο.

νιώθω να πονάω παντού 

και άλλες φορές, να μην αισθάνομαι  τίποτα!

Χάνομαι σαν αυτές τις στιγμές,

που νιώθω ότι βρίσκομαι στο πουθενά.