Ελενα καπακιώτου zinaa kapa Ζω... βλέπω... ακούω...

ΖΩ... ΒΛΕΠΩ...

ΜΑΘΑΙΝΩ... ΑΚΟΥΩ...

ΜΕΘΩ…

ΚΛΕΙΝΩ ΤΑ ΜΑΤΙA…

ΧΑΝΟΜΑΙ…

Δεν αντέχω άλλο να κάνω όνειρα

γιατί δεν πρόκειται να αλλάξουν κάποια πράγματα.

δεν μπορεί να αλλάξει τίποτα πια…

ότι ήταν να γίνει έγινε.. και ότι έφυγε, ποτέ δεν επιστρέφει,

και αν επιστρέψει… ποτέ δεν θα είναι το ίδιο!

Λαχτάρισα πολλές φορές το φως της ζωής αγάπη μου…

μα το βλέπω μόνο όταν το ποτό κυλάει στην ψυχή μου…

είτε για να την γιατρέψει, είτε για να την ναρκώσει…

κάνοντας την να την δει, με μιαν άλλη όψη την ζωή!!!

Μα με τρομάζει πολύ όταν συνέρθω… και το χειρότερο;

Τρομάζω βλέποντας…

αυτά που βλέπω και ακούω!!!

Τρομάζουν ακόμη και τα δάκτυλα μου,

όταν αγγίζουν το πληκτρολόγιο,

τα χέρια μου δεν τολμούν να γράψουν περισσότερα!!!

Και εγώ… Χάνομαι δεν θέλω να βλέπω

Ούτε να ακούω… δεν αντέχω άλλο,

το νιώθω πως χάνομαι…

Και δεν θέλω να χαθώ…ξέρω ότι υπάρχεις,

μα εσύ δεν βλέπεις… είσαι αλλού…

δεν κοιτάς…. δεν ακούς… δεν νιώθεις…

έτσι είναι ο κόσμος μάτια μου…
μια τριγωνική μαλ@κι@….

αυτά μάθαμε από όλα όσα πάθαμε…

λάθη αμέτρητα… πάθη…

και εμείς προσπαθούμε να ζήσουμε

όσα μπορούμε… και μετά???

Μετά τίποτα!!!

Ένα κενό… ένα μεγάλο ΤΙΠΟΤΑ!!!!
zinaa kapa