Ελενα καπακιώτου zinaa kapa Θέλω να δραπετεύσω….

Θέλω να δραπετεύσω….
Θέλω να βγω από αυτό το τοίχος που έχτισε η ψυχη μου
Της είπα πόσο κουρασμένη
και απογοητευμένη είμαι απ την ζωή.....
πληγωμένη…. με μια ψυχή να αιμορραγεί....
πόσο αποκομμένη είμαι απ
πληγωμένη…. με μια ψυχή να αιμορραγεί....
πόσο αποκομμένη είμαι απ όλους και απ όλα...... 
ότι θέλω να φύγει απ την ζωή μου.
Να βγω έξω... να αναπνεύσω καθαρό αέρα…
Να βγω έξω... να αναπνεύσω καθαρό αέρα…

Η μοναξιά μου βούρκωσε, μου έδωσε το χέρι…
το κράτησε σφικτά στο δικό της 
έβαλε την ανάσα της κοντά μου, δίνοντας μου πνοή,
ανάσα ζωής.....  με ένα μόνο φύσημα της,
λόγια συμπαράστασης,
λόγια που μου απάλυναν τις πληγές μου.
Και εγώ έγινα και πάλι  αιχμάλωτη στα χέρια της… 
Και για ακόμη μια φορά
δεν κατάφερα να δραπετεύσω,
ανακάλυψα, και πάλι τον εαυτό μου μόνο,
σε πυρωμένη φωτιά, 
εγώ και η…… μοναξιά μου!!!

Βαρέθηκα την μοναξιά, 

της το είπα κατάμουτρα ψες…. 

Μετά με πήρε στην αγκαλιά της.. με έσφιξε τόσο δυνατά…

μέχρι που μου ξέφυγε ένας αναστεναγμός ανακούφισης..

Αυτή που με έμαθε να με αγκαλιάζει

 με ένα μοναδικό, ξεχωριστό δικό της τρόπο!!!