Ελενα καπακιώτου zinaa kapa ΣΥΓΝΩΜΗ...

,

Είναι αργά… βράδυ

κοίταξα ψηλά στον ουρανό,

ήθελα να δω τον φίλο μου το φεγγάρ
μα το πυκνό σκοτάδι με την γκρίζα συννεφιά
έκρυψαν ακόμη και τα αστέρια…

Η ψυχη μου άρχισε να γυροφέρνετε….

Δεν ησύχαζε….

Μέχρι που με έχασα ακόμη μια φόρα.

Άρχισα να περπατώ με γυμνά πόδια,

προς τα φουρτουνιασμένα κύματα…

με μια καρδιά που θα ήθελε να μην υπάρχει,

κουρασμένη…

απογοητευμένη από μένα και από όλα…

το μόνο που αποζητούσα,

ήταν αν υπήρχε τρόπος να μην υπήρχα…

να μπορέσω να μην με ξαναβρώ ποτέ!!!

ρίγος τύλιξε όλο μου το σώμα,

περπάτησα προς τα έξω

ένα μικρό βραχάκι είδα και κάθισα εκεί

σκύβοντας το κεφάλι.

Έβαλα τα χεριά μου,

και τύλιξα εμένα, φτιάχνοντας μια ζεστή αγκαλιά!

Το εχω τόσο πολύ ανάγκη,

δυο χεριά αληθινά να με πάρουν στα δικά τους χεριά…

μια καμιά αγκαλιά δεν είναι
τόσο αληθινή όσο η δική μου.

Έμεινα εκεί αρκετή ώρα αγκαλιά με μένα

χαμένη στην δική μου σκοτείνια,
στον δικό μου κόσμο,
στον δικό μου πόνο…

στον δικό μου αργό θάνατο μου.

Αναπολώ…. Όνειρα….

Όνειρα που έκανα από μικρό κοριτσάκι,

μα ο εφιάλτης είχε έρθει από τότε στην ζωή μου,
για να μου καταστρέφει

ότι εγώ ονειρευόμουν.

Ένας εφιάλτης, που με ακόλουθει…
με γονατίζει, με ματώνει.. με σκοτώνει,

ποναω!!!!

Προσπαθώ αυτήν την φόρα
να τον διώξω, και τα καταφέρνω!!!

Γύρισα τον χρόνο πίσω….
Ήθελα να δω, τι ήμουν πριν μεγαλώσω…
πριν ο εφιάλτης μπει να σκοτώσει 
την αθώα μου ψυχούλα και το κορμάκι μου.

Με είδα χαρούμενη….

διέκρινα ένα πραγματικά αληθινό χαμόγελο στα χειλάκια μου…

δυο μαύρα ματάκια να αστράφτουν από ευτυχία…

με έβλεπα να παίζω με μια γειτονόπουλα.

Γελούσαμε…

η εικόνα αυτή θόλωσε… δεν με έβλεπα….

Και απότομα, χάθηκα… όλα χάθηκαν!!!!

Το γέλιο έγινε κλάμα… η χαρά μου… πίκρα,

η εικόνα ραγισμένη…. ξανάρθε πίσω…

με είδα με ματάκια βουρκωμένα….

Και τα χειλάκια μου να έχουν το σχήμα παραπόνου….

Με ρώτησα….

- Τι έχεις???

Με κοίταξα με παράπονο….
Δεν μπόρεσα να μιλήσω…

μόνο δάκρυα έτρεχαν από τα βουρκωμένα μου μάτια.

(πως μπορούν κάποιοι να σκοτώνουν την ψυχη ενός παιδιου,

που ακόμη δεν πρόλαβε να μεγαλώσει???)

Με κατάλαβα… με ένιωσα…

Έκλεισα ερμητικά τα μάτια,

αγκαλιάστηκα ακόμη πιο σφικτά…

Έφυγα!!! Με έχασα!!!!

Δεν το άντεξα…

Συγνώμη!!!!
zinaa kapa